ในสถานการณ์วิกฤตและอันตรายอาจจะก่อให้เกิดการบาดเจ็บรุนแรงเป็นแผลฉกรรจ์และทำให้เสียเลือดได้ ซึ่งหากไม่ได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่ถูกต้องก็อาจจะเสียชีวิตจากอาการเสียเลือดมาก แต่เราจะทำอย่างไรเมื่อหน่วยแพทย์นั้นอยู่ไกล ทำให้ต้องมีการเคลื่อนผู้บาดเจ็บไปยังหน่วยแพทย์ให้เร็วที่สุด หมายความเราจะต้องทำการช่วยเหลือขั้นต้นให้แก่ผู้บาดเจ็บในระหว่างเคลื่อนย้าย แต่ว่าเราจะต้องทำอย่างไรบ้าง?
การตรวจสอบผู้บาดเจ็บขั้นต้น
1. ให้ผู้ได้รับบาดเจ็บให้นอนในท่าให้ใจได้สะดวกหรือหลอดลมอยู่ในแนวขนาน โดยการจับนอนราบและ
ให้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้หลอดลมนั้นตรงและตรวจเช็คว่าผู้ได้รับบาดเจ็บไม่มีอาการหายใจติดขัด
2.ตรวจเช็คว่าผู้ได้รับบาดเจ็บยังมีสติดีหรือไม่ หากยังมีสติอยู่พยายามพูดคุยตลอดเวลา ถามอาการบาดเจ็บว่าอยู่ตรงบริเวณไหน รวมไปถึงว่ามีโรคประจำตัวหรือแพ้ยาอะไรบ้าง เพื่อเป็นข้อมูลให้แก่แพทย์ต่อไป
3. หากไม่ใจว่าผู้ได้รับบาดเจ็บมีแผลอยู่ตรงไหนบ้าง วิธีการตรวจเช็คคือใช้มือสองข้างลูบไปตามแขนและขา รวมไปถึงบนตัว วิธีนี้สามารถใช้หารูกระสุนบนตัวได้ด้วย เพราะหากมือลูบผ่านรูกระสุนมือเราจะสัมผัสได้ทันที
4. ในกรณีเมื่อตรวจเช็คว่าผู้บาดเจ็บถูกยิงแน่ชัดแล้ว ให้จับผู้ได้รับบาดเจ็บตะแคงข้างเพื่อตรวจว่ามีแผลทะลุด้านหรือไม่
5.เมื่อพบบาดแผลแล้ว เราจะต้องทำการห้ามเลือด โดยขึ้นอยู่ตามลักษณะบาดแผลดังนี้
5.1 การยกอวัยวะที่มีบาดแผลให้สุงกว่าระดับหัวใจ
เป็นการห้ามเลือดโดยการลดแรงการไหลเวียนของเลือดให้ช้าลง ลดปริมาณการเสียเลือดของบาดแผลขณะเดียวกันให้ใช้ผ้าสะอาดวางทับลงบนบาดแผล และใช้ผ้าพันรัดให้แน่นพอควรเลือดก็หยุด วิธีนี้ใช้ในกรณีที่เลือดออกไม่มากนัก
5.2 การกดบนบาดแผลโดยตรง
ใช้ในกรณีที่มีเลือดไหลรินจากบาดแผลตลอดเวลา ทำการห้ามเลือดโดยการใช้นิ้วมือกดลงบนบาดแผลโดยตรง หรือใช้ผ้าสะอาดปิดปากแผลกดลงโดยตรง เมื่อเลือดไหลซึมช้าลงให้ใช้ผ้าสะอาดอีกผืน ปิดทับลงบนผ้าปิดแผลเดิม และใช้ผ้าพันรัดบาดแผลให้แน่นพอควร ถ้ามีเลือดชุ่มออกมาให้เห็นให้เปลี่ยนเฉพาะผ้าปิดแผลผืนนอก เพราะถ้าเอาผ้าชิ้นแรกออกด้วย อาจทำให้ปากแผลแยกจากกันง่ายขึ้น ซึ่งเป็นผลทำให้เลือดออกเพิ่มขึ้นได้
5.3 การใช้แรงกดบนหลอดเลือดแดงใหญ่
ในกรณีที่ห้ามเลือดโดยกดที่บาดแผลโดยตรงและยกอวัยวะให้สูงขึ้นแล้วไม่ได้ผล อาจใช้แรงกดบนเส้นเลือดแดงใหญ่ ในตำแหน่งระหว่างบดแผลกับหัวใจ การกดโดยใช้แรงนิ้วมือกดลงบนหลอดเลือดแดงกับกระดูก
5.4 การใช้สายรัดห้ามเลือด หรือ วิธีขันเชนาะ เป็นวิธีห้ามเลือดวิธีสุดท้ายในกรณีที่ห้ามเลือดด้วยวิธีอื่นๆข้างต้นแล้ว ไม่สามารถหยุดการเสียเลือดได้ ทั้งนี้เพราะว่าการห้ามเลือดวิธีนี้ ถ้าทำไม่ถูกวิธี เช่น รัดแน่น หรือ นานเกิน 6-8 ชั่วโมง อวัยวะที่ต่ำกว่าบริเวณที่รัดไว้อาจขาดเลือดไปเลี้ยง ทำให้เซลล์เนื้อเยื่อตายได้ วิธีขันเชนาะมีดังนี้
5.4.1 หุ้มบริเวณที่รัดด้วยผ้า เพื่อป้องกันการเจ็บปวดจากการรัด หรือเกิดแผลที่ผิวหนังตามรอยรัดได้
5.4.1 ใช้เชือก สายยาง ผ้าเช็ดหน้า หรือ เนคไท รัดเหนือบาดแผล ไม่ควรให้ชิดบาดแผลเเกินไป การขันเชนาะทำได้ดังนี้
- รัดเหนือแผลให้แน่น 2 รอบ แล้วผูก 1 ครั้ง
- ใช้ไม้ที่แข็งแรง เช่น ตะเกียบ ดินสอ ปากกา ฯลฯ วางลงและผูกซ้ำอีกครั้ง
- หมุนไม้ เพื่อรัดให้แน่นจนเลือดหยุดไหล
- ผูกปลายไม้อีกด้าน มัดกับแขนเพื่อให้ไม้อยู่กับที่
5.4.2 ไม่รัดแน่นหรือหลวมเกินไป โดยรัดให้แน่นพอที่เลือดจะหยุดไหลออกจากแผล
5.4.3 เมื่อรัดเหนือบาดแผลแล้ว ให้ยกปลายแขนหรือปลายขาให้สูงกว่าระดับหัวใจ เพื่อช่วยลดการไหลเวียนของเลือดมาที่แผลให้น้อยลง
5.4.4 คลายรัดทุก 15-30 นาที โดยคลายนาน 1/2 – 1 นาที ถ้ายังมีเลือดออก อาจคลายเพียง 1-3 วินาที
5.4.5 ภายหลังการห้ามเลือด รีบนำผู้บาดเจ็บส่งโรงพยาบาลทันที เพื่อรับการรักษาที่เหมาะสมต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น